Το μπάσκετ της Χαλκίδας περνάει τα τελευταία χρόνια το δικό του…γολγοθά, όμως αν μη τι άλλο φαίνεται επιτέλους πως υπάρχει ελπίδα και αυτή γεννιέται αποκλειστικά μέσα από τα ταλέντα των ομάδων στα τμήματα υποδομής.
Χθες στο κλειστό της Πειραϊκής, η Παναγίτσα και οι Ακαδημίες Χαλκίδας το απέδειξαν περίτρανα στο πλαίσιο του εφηβικού πρωταθλήματος.
Δύο ομάδες καλοδουλεμένες, που εργάζονται συστηματικά στα τμήματα υποδομής, με παίκτες που όπως είπε και ένας φίλος του μπάσκετ, αν τους βάλεις να παίξουν όπως είναι στην Α’ ΕΣΚΑΣΕ θα χτυπήσουν με αξιώσεις την πόρτα της πρώτης τετράδας.
Το ζητούμενο βέβαια, είναι να μην χαθούν και πάλι τα ταλέντα. Και για να γίνει αυτό, μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις είναι να μειωθεί ο αριθμός των ομάδων, να υπερισχύσει το εμείς του εγώ, ώστε να μαζευτούν περισσότεροι ταλαντούχοι παίκτες κάτω από τη σκέπη λιγότερων συλλόγων, για να υπάρξει και η ανάλογη εξέλιξη πλέον σε επίπεδο ανδρών.
Και όταν μιλάμε για μπάσκετ της Χαλκίδας, με τα δεδομένα του διευρυμένου Δήμου, αν βάλουμε μέσα Αρτάκη, Βασιλικό, Δροσιά και Αυλίδα, μιλάμε αισίως για 13 σωματεία! Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να πιστεύει πως οι ανάγκες του Δήμου Χαλκίδας χρειάζονται 13 ομάδες για να καλυφθούν!
Ένα άλλο χαρακτηριστικό που έκανε μεγάλη εντύπωση χθες, είναι η μαζική παρουσία του κόσμου της Χαλκίδας.
Δεν είναι λίγο πράγμα να μαζεύονται 250 άτομα σε ένα αγώνα εφηβικού πρωταθλήματος και αυτό μόνο τυχαίο γεγονός δεν είναι καθώς δεν συνέβη για πρώτη φορά.
Η Χαλκίδα έχει στο DNA της το μπάσκετ και αυτό που απομένει είναι να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι στις αντίστοιχες θέσεις για να οδηγήσουν και πάλι την πόλη εκεί που μπορεί πράγματι να βρίσκεται.
Παν.Νικολάου
