Η Δροσιά δημιούργησε το τμήμα μπάσκετ πριν από 3 χρόνια και σε αυτό το διάστημα πέτυχε πολλά. Όχι ανόδους και τίτλους, αυτά άλλωστε δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία στον ερασιτεχνικό αθλητισμό, εκεί που μετράει πάνω απ’ όλα η συμμετοχή και η προσπάθεια.
Η Δροσιά, εκτός της συμμετοχής της στο ανδρικό πρωτάθλημα της Γ’ ΕΣΚΑΣΕ, κατάφερε και πέτυχε κάτι πολύ πιο σημαντικό. Έφερε τα μικρά παιδιά του χωριού δίπλα στον αθλητισμό και το μπάσκετ, δημιουργώντας τις δικές της ακαδημίες, που εκτός από τα προαγωνιστικά τμήματα τα τελευταία δύο χρόνια δίνουν το παρών και στα πρωταθλήματα υποδομής της Ένωσης.
Όλα αυτά μάλιστα, όχι με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες, καθώς το κλειστό γυμναστήριο στη Δροσιά δεν πληροί τις προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή επίσημων αγώνων πρωταθλήματος λόγω περιορισμένου αγωνιστικού χώρου με την αντρική ομάδα να έχει πάρει μόλις μια ώρα προπόνησης σε κλειστό γυμναστήριο της Χαλκίδας.
Αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Το σημαντικότερο πρόβλημα έχει να κάνει με το γεγονός ότι στο κλειστό γυμναστήριο της Δροσιάς οι προπονήσεις γίνονται με…ημίφως καθώς οι περισσότερες από τις λάμπες είναι καμένες!
Οι βραδινές προπονήσεις γίνονται με μεγάλη δυσκολία καθώς από τις 20 λάμπες λειτουργούν μόλις οι 5 (!), οπότε μπορεί να καταλάβει κανείς μόνο από αυτό το γεγονός το μέγεθος του προβλήματος…
Επίσης, όπως φαίνεται και από τις φωτογραφίες, εκτός από τον φωτισμό πρόβλημα υπάρχει και με τις διαστάσεις του γηπέδου που είναι μικρότερες του κανονικού όσο αφορά τη γραμμή του τριπόντου από πλάγιες θέσεις, με τη Δροσιά να αισθάνεται ως φτωχός συγγενής του τοπικού μπάσκετ, καθώς βλέπει πως οι προσπάθειες της δεν βρίσκουν ανταπόκριση στα αυτονόητα…
